檔案狀態:    住戶編號:3199439
 老蔡 的日記本
快速選單
到我的日記本
看他的最新日記
加入我的收藏
瀏覽我的收藏
【女性吃冰不忌口子宮易長肌瘤】 《前一篇 回他的日記本 後一篇》 ※【我很高興兒子抱著我痛哭】※
 切換閱讀模式  回應  給他日記貼紙   給他愛的鼓勵  檢舉
篇名: ~~~慈悲和智慧~~~
作者: 老蔡 日期: 2014.01.27  天氣:  心情:
~~~慈悲和智慧~~~<br />
*那是15年前的事了。那天,我和母親從親戚家借了錢後回家。為省下坐車的錢,我們選擇走小路。<br />
~我們急匆匆地走著,誰都不說一句話。在過一個小橋時,我右腳的鞋子掉了下來。藉著穿鞋的工夫,我看看四周,天已全黑,耳邊再次響起親戚的話:“年底治安亂,今晚別趕回去了。”但母親謝絕了親戚的好意。<br />
借到錢,我們還是很高興的。從親戚家出來,母親笑著說:“想吃巧克力嗎?我明天給你姐倆稱半斤。”<br />
那件事發生時,我們離家還有半小時路程。一聲兇巴巴的“站住別動”,兩個男人像山一樣堵住我們的路。<br />
我哆哆嗦嗦拽住母親的手,母親捏捏我的手心,輕輕說:“不怕,有媽媽。”<br />
那是兩個男人,每人手裡拿著一根很粗的棍子。夜色中,我看不清他們的表情。我想當然地以為他們臉上殺氣騰騰。<br />
我知道我們該跑,可我也清楚,一大一小兩個女人無論如何都跑不過兩個身強力壯的男人。我急得要命,母親卻低頭望瞭望我,她神色平靜,面色從容。可怕的沉默之後,右邊的男人說話了:“我只想要錢。”<br />
他似乎不比我們輕鬆,我捕捉到他話音裡的顫抖。母親沒吭聲。<br />
男人繼續說道:“我們真不想傷害你們,我們也沒辦法。辛辛苦苦打工一年,老闆帶錢跑了,我們必須拿錢回家過年。你們城里人好歹比我們容易些。”<br />
說話的人語氣倒老實,可他的棍子凶神惡煞般戳在那裡。我很清楚,此時稍有不慎,我們就會受到傷害。對峙片刻,母親忽然嘆氣,從口袋裡拿出藍色手絹,手絹裡包裹的是借來的200元錢。<br />
男人看到錢,自然地伸出他空著的手。<br />
慢著,”母親把錢往懷裡一縮,“這錢不能讓你們搶走。”那人的手愣在半空。“如果今天你們搶了我的錢,不管數額多少,你們都是犯了罪的。我知道你們有難言之隱,可法律不管那麼多,不光法律判你們的罪,就是你們自己內心,一輩子也不會原諒自己的罪。”<br />
幹什麼?這個時候母親竟講起課來,這實在出乎我的意料。<br />
她不慌不忙地說:“我現在寫張借條,不管你們多久還錢,5年也好,10年、20年也好,甚至你們沒錢還也好,只要記住,今天你們沒有搶,你們是借我的錢。我希望,你們以後也不要搶別人的錢。”<br />
說完,母親從口袋裡摸出紙筆,在黑暗中憑感覺寫了張借據。她把錢和借據一起放到那人手裡:<br />
“上面有我的名字和地址,至於你們的名字,回去後你們自己填吧!”<br />
這樣匪夷所思的事情,歹徒大概也從未遇到過,他們愣了片刻,互相看看,什麼也沒說就拿上錢和借據跑了。<br />
餘下的路程,我一句話都沒說。我失望極了,我的母親居然向兩個手拿棍棒的劫匪寫下世間最愚蠢的借據。<br />
那個春節,儘管母親還是給我們買了巧克力,可我心裡很難過。關於那張愚蠢的借據,我始終無法釋懷,<br />
我想,這絕對不是母親平日嘴裡所說的勇敢。<br />
兩年後的一天,母親從學校下班回家,她手裡拿著一張匯款單,上面的數額是1000塊錢,<br />
匯款人的名字卻是陌生的,附言欄上寫著:~~<br />
@~“謝謝您沒讓我們走錯路。”!!!<br />
那張母親寫下的借據,改變了兩個人的命運。這位令人敬佩的母親可能是世界上最優秀的老師了。<br />
面對歹徒,她是那麼地鎮定、慈悲和智慧!她救兩人於罪惡之門,並感化他們懺悔、向善,實在是功德無量。<br />
QQ~~<br />
修善積德就在這平日待人接物、起心動念之處吧!!<br />
分享於: 海生高大哥
~~~慈悲和智慧~~~

*那是15年前的事了。那天,我和母親從親戚家借了錢後回家。為省下坐車的錢,我們選擇走小路。

~我們急匆匆地走著,誰都不說一句話。在過一個小橋時,我右腳的鞋子掉了下來。
藉著穿鞋的工夫,我看看四周,天已全黑,耳邊再次響起親戚的話:“年底治安亂,今晚別趕回去了。”
但母親謝絕了親戚的好意。

借到錢,我們還是很高興的。從親戚家出來,母親笑著說:“想吃巧克力嗎?我明天給你姐倆稱半斤。”

那件事發生時,我們離家還有半小時路程。一聲兇巴巴的“站住別動”,兩個男人像山一
樣堵住我們的路。
我哆哆嗦嗦拽住母親的手,母親捏捏我的手心,輕輕說:“不怕,有媽媽。”

那是兩個男人,每人手裡拿著一根很粗的棍子。夜色中,我看不清他們的表情。
我想當然地以為他們臉上殺氣騰騰。

我知道我們該跑,可我也清楚,一大一小兩個女人無論如何都跑不過兩個身強力壯的男人。
我急得要命,母親卻低頭望瞭望我,她神色平靜,面色從容。
可怕的沉默之後,右邊的男人說話了:“我只想要錢。”
他似乎不比我們輕鬆,我捕捉到他話音裡的顫抖。母親沒吭聲。

男人繼續說道:“我們真不想傷害你們,我們也沒辦法。辛辛苦苦打工一年,老闆帶錢跑了,
我們必須拿錢回家過年。你們城里人好歹比我們容易些。”

說話的人語氣倒老實,可他的棍子凶神惡煞般戳在那裡。我很清楚,此時稍有不慎,我們就會受到傷害。
對峙片刻,母親忽然嘆氣,從口袋裡拿出藍色手絹,手絹裡包裹的是借來的200元錢。
男人看到錢,自然地伸出他空著的手。

慢著,”母親把錢往懷裡一縮,“這錢不能讓你們搶走。”那人的手愣在半空。
“如果今天你們搶了我的錢,不管數額多少,你們都是犯了罪的。我知道你們有難言之隱,
可法律不管那麼多,不光法律判你們的罪,就是你們自己內心,一輩子也不會原諒自己的罪。”

幹什麼?這個時候母親竟講起課來,這實在出乎我的意料。
她不慌不忙地說:“我現在寫張借條,不管你們多久還錢,5年也好,10年、20年也好,
甚至你們沒錢還也好,只要記住,今天你們沒有搶,你們是借我的錢。我希望,你們以後也不要搶別人的錢。”

說完,母親從口袋裡摸出紙筆,在黑暗中憑感覺寫了張借據。她把錢和借據一起放到那人手裡:
“上面有我的名字和地址,至於你們的名字,回去後你們自己填吧!”

這樣匪夷所思的事情,歹徒大概也從未遇到過,他們愣了片刻,互相看看,什麼也沒說就拿上錢和借據跑了。

餘下的路程,我一句話都沒說。我失望極了,我的母親居然向兩個手拿棍棒的劫匪寫下世間最愚蠢的借據。

那個春節,儘管母親還是給我們買了巧克力,可我心裡很難過。
關於那張愚蠢的借據,我始終無法釋懷我想,這絕對不是母親平日嘴裡所說的勇敢。

兩年後的一天,母親從學校下班回家,她手裡拿著一張匯款單,上面的數額是1000塊錢,
匯款人的名字卻是陌生的,附言欄上寫著:~~@~“謝謝您沒讓我們走錯路。”!!!

那張母親寫下的借據,改變了兩個人的命運。這位令人敬佩的母親可能是世界上最優秀的老師了。
面對歹徒,她是那麼地鎮定、慈悲和智慧!她救兩人於罪惡之門,並感化他們懺悔、向善,實在是功德無量。
QQ~~
修善積德就在這平日待人接物、起心動念之處吧!!


~Jacuzzi with a View~


很感人的一幕:

在肯德基門口一位年老的乞丐進去買了一支圓筒給自己的乞丐老伴,

然後自己坐在旁邊默默地看著她品嘗。

作為消費者,他們是有權利在裡面坐著吃的。

但他們沒有,悄悄地坐在門外。

我想,這個時候,他們在愛的面前,我們都是卑微的……


祝1月生日好友,祝生日快樂,

萬事如意,新年快樂!



☆ A thought for you ☆



Dolphins At Sunset



☆ A thought for you ☆


☆ A thought for you ☆


✫ ♡  Pyramids of Giza in Egypt  ♡ ✫ 


晚安……



【美才女用二手書頁 雕出立體名著】



Μία από τις μεγάλες χαρές που προσφέρει η ενασχόληση με τα ιδιαίτερα μαθήματα είναι η προσωπική σχέση με τον μαθητή, αν καταφέρεις να σε εμπιστευτεί. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι η επαφή με κάποιους από τους γονείς.<br />
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντηση σε μία μητέρα. Θεώρησα πως έπρεπε να της πω ότι το παιδί της, που είναι ήδη 18 ετών, δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή και πως, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε έστω και τώρα να το βοηθήσει να αντιληφθεί ορισμένα πράγματα. Με έναν πολύ αγενή τρόπο μου απάντησε πως το παιδί της προορίζεται για επιστήμονας και δεν έχει καμία ανάγκη να μάθει ταπεινές δουλειές. Όταν αναφερθήκαμε στις δουλειές του σπιτιού, μου είπε πως αυτές ήταν αποκλειστικά δική της αρμοδιότητα και τα παιδιά της θα έπρεπε να αφοσιωθούν στις σπουδές τους. Τέλειωσε τη μικρή της διάλεξη με το εξής: «Κι εσύ για να έχεις κάνει σπουδές, σημαίνει πως οι δικοί σου σε απάλλαξαν από όλα όσα θα σου αποσπούσαν την προσοχή. Το ίδιο κάνω για τα παιδιά μου. Δεν τα προορίζω να πάνε να μαζεύουν φράουλες με τους Πακιστανούς».<br />
Καταλαβαίνετε πως η συνομιλία αυτή δεν πήγαινε καλά. Άλλη μία μητέρα που μεγαλώνει τα παιδιά της με φαντασιώσεις. Σκέφτηκα, όμως, να απαντήσω με αυτό το κείμενο, γιατί είναι πεποίθησή μου πως οι εμπειρίες του κάθε ανθρώπου είναι μαθήματα για όλους τους άλλους. Προσωπικά, γλίτωσα πολλές κακοτοπιές δίνοντας προσοχή στις εμπειρίες των άλλων.<br />
Είμαι ακόμα λίγο θυμωμένη. Αλλά, ελπίζω στην ανοχή σας, καθώς αυτό δεν επηρεάζει το νόημα.<br />
Λοιπόν, κυρία μου, λοιπές κυρίες και κύριοι,<br />
Θυμάμαι, πόσο καμάρωνα με τα μικρά μου ζυμαράκια, τα οποία φούρνιζε η νονά μου μαζί με τα υπέροχα ψωμιά της. Θυμάμαι τη μία ταλαίπωρη ντομάτα που μου έδινε η μάνα μου να ετοιμάσω, όταν έφτιαχνε γεμιστά. Ήταν η δική μου ντομάτα! Τώρα ξέρω ότι αυτά που έφτιαχνα τα έτρωγαν με το ζόρι, αλλά εγώ δεν έβλεπα την ώρα να μεγαλώσω και να φτιάχνω ψωμιά και γεμιστά σαν τα δικά τους! Και κάποτε χρειάστηκε να εργαστώ σε κουζίνα για να ζήσω.<br />
Πριν ακόμα πάω στο Γυμνάσιο, ήξερα να ξεχωρίζω και να μαζεύω χόρτα, να φροντίζω τα κηπευτικά στον μικρό μας κήπο, να ξεχωρίζω τα φρέσκα θαλασσινά στην αγορά. Εκείνη την εποχή η μητέρα μου ήταν καμαριέρα σε ένα μικρό ξενοδοχείο. Όταν δεν είχα σχολείο, με έπαιρνε μαζί της και είδα τι ακριβώς έκανε για να έρθουν τα χρήματα στο σπίτι. Την βοηθούσα και μου άρεσε. Όχι πάντα.<br />
Λίγο μεγαλύτερη, μάθαινα πώς να σφίγγω τις χαλαρωμένες βρύσες. Να αλλάζω τις καμένες λάμπες, να τρίβω και να βάφω κάγκελα και τοίχους. Μεγαλώνοντας, ξόδευα πολύ λιγότερα χρήματα επισκευάζοντας τις απλές βλάβες μόνη μου. Και όταν χρειαζόταν ειδικός, καταλάβαινα αν κάνει σωστά τη δουλειά του και δεν γινόμουν θύμα κανενός επιτήδειου.<br />
Οι γονείς ήταν εργάτες. Ύστερα μικροαστοί, καθώς κάποια στιγμή απέκτησαν ένα μαγαζί, στο οποίο εργαζόμουν από 9 ετών. Ήξερα να ζυγίζω, να δίνω ρέστα, να συναλλάσσομαι με τους πελάτες. Πότε μου άρεσε και πότε έπληττα. Αλλά, όταν τα πράγματα αγρίεψαν κι έπρεπε να δουλέψω οπουδήποτε, είχα το θάρρος να παρουσιαστώ οπουδήποτε. Και τα κατάφερα ικανοποιητικά και επέζησα και έβγαλα χρήματα, ώστε να σπουδάσω με δική μου δαπάνη αυτό που λαχταρούσα και να κάνω πια τη δουλειά που μου αρέσει. Διότι τα πράγματα ήρθαν ανάποδα και η οικογένεια διαλύθηκε κι εγώ βρέθηκα ολομόναχη. Ποιος θα μπορούσε να το προβλέψει; Αμέσως μετά, οι γονείς μου πέθαναν, για διαφορετικούς λόγους μέσα στον ίδιο χρόνο. Χάθηκε ακόμα και η ψευδαίσθηση της οικογένειας. Τι είχε μείνει; Τα μαθήματα ζωής που είχα πάρει. Αντί να πέσω στα πατώματα, αξιοποίησα όλα όσα είχα μάθει από αυτούς που έκαναν λάθη καθοριστικά για τη ζωή μου και τα οποία με βοήθησαν να ανατρέψω όλα τα προγνωστικά! Ήμουν ικανή να εργαστώ οπουδήποτε. Μέσα στη μεγαλύτερη καταστροφή που μπορεί να βρει ένα δεκαεξάχρονο παιδί, ήξερα τον τρόπο να επιβιώσω έντιμα. Να κερδίζω 10 και να ξοδεύω 8. Να κάνω δύο και τρεις δουλειές ταυτόχρονα. Να κυνηγήσω το όνειρό μου και να το πετύχω, για να έχω τώρα εσένα κυρία μητέρα να μην καταλαβαίνεις πως οφείλεις να μεγαλώσεις παιδιά αυτόνομα και δυνατά!<br />
Γιατί, βλέπεις; Κοίτα πώς τα έφερε ο καιρός! Τα παιδιά σου πρέπει να εργαστούν και δεν ξέρουν πώς και πού! Τα έμαθες να θεωρούν τη δουλειά ντροπή. Να περιμένουν πάντα έναν υπηρέτη να κάνει τις δύσκολες δουλειές και εσύ ήσουν ο υπηρέτης τους. Όχι η μητέρα τους. Η μητέρα είναι πάνω από όλα δασκάλα, σοφή και δυνατή δασκάλα για τα παιδιά της. Έχεις δει την ταινία που αφηγείται τη ζωή του τυφλού Ray Charles; Λέγεται «Ray». Δες την και επικεντρώσου στη σκηνή που η μητέρα αφήνει τον σχεδόν τυφλό γιο της (που ξέρει πως σύντομα θα τυφλωθεί εντελώς) να κινείται μόνος του μέσα στο δωμάτιο. Παρατήρησε τη δύναμη και τον πόνο της, όταν πλησιάζει στη φωτιά και καίγεται. Και τον αφήνει να βιώσει τον πόνο. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν έχει την ψευδαίσθηση πως είναι αθάνατη. Γνωρίζει πως ο γιος της κάποτε θα πρέπει να τα βγάζει πέρα μόνος του. Δες το και συλλογίσου!<br />
Δεν ξέρω πώς να στο πω χωρίς να σε τρομάξω!<br />
Αλλά, ένας νέος άνθρωπος που είχε γονείς full service, που δεν έπιασε ποτέ τη σκούπα στα χέρια του, που δεν ξέρει να φροντίσει τα ρούχα του, που δεν βγήκε ποτέ στη ζούγκλα των δημοσίων υπηρεσιών να πληρώσει έναν λογαριασμό, έστω με τα λεφτά των γονιών του, που όταν λείπει κάτι από το ψυγείο ουρλιάζει στη μάνα του, αντί να πάει να ψωνίσει,<br />
δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να πάει να μαζέψει φράουλες για να ζήσει!<br />
Και αν πάει, το σώμα του θα τον προδώσει σε λίγες ώρες.<br />
Και αν αντέξει λίγο παραπάνω, θα καταρρεύσει ψυχολογικά.<br />
Ο ασφαλέστερος τρόπος να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου είναι να συνειδητοποιήσεις πως δεν είσαι άτρωτος, δεν είσαι αθάνατος. Μεγαλώνεις ανθρώπους που, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να καταφέρουν μόνοι τους. Και δεν ξέρεις ούτε το πότε ούτε υπό ποιες συνθήκες θα κληθούν να το κάνουν.<br />
Εσύ, λοιπόν, που τα παιδιά σου είναι ακόμα μικρά, αντί να τους πετάς στα μούτρα το κινέζικο χαζοπαίχνιδο από τα Τζάμπο, παίξε μαζί τους δουλεύοντας. Σκουπίστε, μαγειρέψτε, καθαρίστε τα τζάμια μαζί! Για τα παιδιά, παιχνίδι είναι κι αυτό. Και αν κάποιες στιγμές δυσανασχετούν, αγνοήστε το. Σημασία έχει πως θα γνωρίζουν πώς να ζήσουν, όποια τροπή και αν πάρουν τα πράγματα. Θα έρθει μια μέρα που η ευγνωμοσύνη τους για σας, θα τους χαρίσει τόση ευτυχία, που τίποτα, μα τίποτα δεν μπορέσει να τους την πάρει!<br />
- Αθηνά Ταρλά,Το δικό σου παιδί θα μαζέψει φράουλες;





迷













標籤:
瀏覽次數:250    人氣指數:9450    累積鼓勵:460
 切換閱讀模式  回應  給他日記貼紙   給他愛的鼓勵 檢舉
給本文愛的鼓勵:  最新愛的鼓勵
【女性吃冰不忌口子宮易長肌瘤】 《前一篇 回他的日記本 後一篇》 ※【我很高興兒子抱著我痛哭】※
 
住戶回應
 
時間:2014-01-31 21:54
她, 53歲,台南市,服務
*給你留了一則留言*
  
 
時間:2014-01-29 18:36
她, 53歲,台南市,服務
*給你留了一則留言*
  
 
時間:2014-01-28 17:31
她, 67歲,台北市,教育研究
*給你留了一則留言*
  
 
時間:2014-01-28 16:21
他, 96歲,高雄市,法律相關行業
*給你留了一則留言*
  
 
時間:2014-01-28 10:00
她, 67歲,台北市,教育研究
*給你留了一則留言*
  
 
時間:2014-01-28 09:22
她, 67歲,台北市,教育研究
*給你留了一則留言*
  


給我們一個讚!